Klagen of dragen

coach breda verantwoordelijkheid nemen

Coach Breda & Verantwoordelijkheid nemen

Enige tijd geleden raakte ik in een kroeg in gesprek. Ik was daar op uitnodiging van een vriend die zijn verjaardag vierde maar blijkbaar was niet iedereen er in een feeststemming. Ik sprak met wat mensen over de Nederlandse teamprestaties tijdens de Paralympics, toen er iemand inbrak op dat gesprek met een zuur: ‘Lekker belangrijk, ik sta iedere dag met één been in een finale’.

Mijn opgetrokken wenkbrauw over zijn opmerking ten spijt stak deze man vervolgens van wal in een klaagzang over werkgeverschap: Waar hij en zijn partners zich iedere minuut van de week doodwerkten om de milestones van hun startup te realiseren, werden ze doorlopend gehinderd met ‘gedoe tussen hun medewerkers en achterhoedegevechten rond hun plichten als werkgever’.

Wat kan je nog wel?

Toen hij een beetje was uitgeraasd bleek er voor hem een mooie metafoor te schuilen in de Paralympics: Gehandicapte topsporters lijken geen boodschap te hebben aan wat ze niet kunnen en maken optimaal gebruik van alles wat ze wel kunnen. Waar deze ondernemer zich juist heel bewust was van zijn handicap en nog niet had stilgestaan bij wat hij nog wel kon.

Coach Breda, Verantwoordelijkheid nemen & Cirkel van Invloed

Doen wat Werkt binnen de context van coach Breda & verantwoordelijkheid nemen is stilstaan bij wat je zelf anders kan doen. Er viel die avond onder het genot van een paar biertjes dus wat te leren van onze Olympiers: Van ‘Succes draait blijkbaar niet om wat je niet kan’ tot ‘Precies weten wat je team in huis heeft en wat je daarmee moet doen om de teamprestaties te optimaliseren’.

Want tenslotte geldt ook voor ondernemers dat ze er alleen zelf voor kunnen zorgen dat ze in iedere finale goed voor de dag komen.