Uit het Tibetaanse Boek van Leven en Sterven van S. Rinpoche:
Ik loop door een straat.
Er is een diep gat in de weg
Ik ben verloren… Ik ben radeloos.
Het is mijn schuld niet.
Het duurt eeuwig om een uitweg te vinden.
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in de weg
Ik doe alsof ik het niet zie.
Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plek ben.
Maar het is mijn schuld niet.
Het duurt nog lang voordat ik eruit ben.
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in de weg
Ik zie dat het er is.
Ik val er weer in.. het is een gewoonte.
Mijn ogen zijn open.
Ik weet waar ik ben.
Het is mijn schuld.
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in de weg
Ik loop door een andere straat.